Jerelyn Rodriguez herdefinieert het archetype van technicus

Jerelyn Rodriguez ziet zichzelf niet als een technicus. Maar dat is ze wel. Na een atypische intrede in de branche, herdefinieert Jerelyn het archetype van de technicus. Als medeoprichter van de non-profitorganisatie The Knowledge House leert Jerelyn achtergestelde jongeren digitale vaardigheden om de gaten te dichten in de pijplijn van onderwijs tot werk in de technologische sector. Jerelyn deed mee met #WomenWhoMaster om te praten over alternatieve carrièrepaden binnen technologie en over waarom ze alle vrouwen aanbeveelt een persoonlijke raad van bestuur te hebben.

V: Je hebt een achtergrond in de filmwereld. Hoe ben je van filmmaken overgestapt op een carrière in de technologie en het onderwijs?

Ik heb vroeger film gestudeerd. Destijds had je de juiste apparatuur nodig om films te maken: speciale tape en technologie om beeldmateriaal te digitaliseren voordat je het bewerkt. Toen werd YouTube gelanceerd. Met die verschuiving kon iedereen opeens korte films maken. Toen werd ik pas echt verliefd op technologie, omdat ik getuige was van hoe technologie films transformeerde en verhalen vertellen toegankelijk maakte voor iedereen.

Op de universiteit studeerde ik filmwetenschappen. En na het afstuderen liep ik vast. Ik had geen netwerk. Ik had geen mentor. Ik had niet de mogelijkheid om stage te lopen en zo mijn eerste baan in de filmwereld te krijgen. Veel filmmakers worden ontdekt nadat ze onbetaalde stage hebben gelopen bij studio's en productiebedrijven. Die optie had ik niet. Ik moest werken voor mijn geld. Dus ben ik in het onderwijs gaan werken.

V: Wanneer besefte je dat je de technische vaardigheden in de Bronx wilde verbreden?

Het begon toen ik nog aan het studeren was. Ik was bij Yale voor een toelatingsgesprek en op de campus was er een conferentie over de prestatiekloof. Dat was de eerste keer dat ik een naam kon geven aan het probleem waar ik mee ben opgegroeid in mijn gemeenschap. Toen ik zag dat blanke elites onderzochten wat er in mijn gemeenschap gebeurde, had ik mijn 'aha!'-moment. Op dat moment ontdekte ik mijn roeping: iets terugdoen voor mijn gemeenschap en mensen helpen.

V: Welke problemen kunnen vrouwen ervaren als het gaat om het oplichterssyndroom?

Ik moedig de mensen die zich inschrijven voor programma's bij The Knowledge House aan om altijd 'asset-based' te zijn. Daarbij ligt de nadruk op wat leerlingen wél kunnen en niet op wat ze niet kunnen. Wij als zwarte en bruine mensen en mensen met een laag inkomen zijn uniek omdat we zoveel levensuitdagingen hebben overwonnen. Het oplichterssyndroom zorgt ervoor dat we op een negatieve manier over onze verschillen nadenken. Dat moeten we dus omdraaien: we moeten onze verschillen juist op een positieve manier bekijken. In een sollicitatiegesprek kan iemand bijvoorbeeld vertellen wat hij of zij heeft overwonnen en zo laten zien hoe dat zich verhoudt tot hoe goed hij of zij zou zijn in de functie.

Vooral vrouwen moeten gaan inzien dat ze thuishoren in de IT, ongeacht hun vaardigheidsniveau. Hun perspectief ontbreekt in de status-quo. Om vrouwen te laten zien dat ze er thuishoren, halen we vrouwelijke afgestudeerden binnen om tegen de studenten te praten, laten we vrouwelijke technici voorlichtingssessies begeleiden en organiseren we gemeenschapsevenementen die gericht zijn op zwarte vrouwelijke technici.

V: Heb je een mentor of mentoren?

Ja! Ik denk dat het belangrijk is om diversiteit te hebben onder je mentoren. Ik geef les in het opzetten van een persoonlijke raad van bestuur en breng dit ook in de praktijk. 

In mijn raad van bestuur zit een model, iemand met wie ik me identificeer en die soortgelijke obstakels heeft ondervonden. Voor mij is dat iemand die een vrouw is en zwart is. Maar ik krijg ook andere perspectieven. Veel van mijn mentoren waren witte mannen. Ik heb veel geleerd over de status-quo, waarom dingen zijn zoals ze zijn en hoe ik moet praten met witte mannen die macht hebben, want uiteindelijk moet ik als non-profitmanager ook fondsen werven.  Mijn raad van bestuur rouleert, wat vooral belangrijk is voor ondernemers.

V: Is er iets dat je graag zou willen veranderen in de branche?

Ik wil dat meer werkgevers niet-traditionele hulpmiddelen gebruiken om de achtergrond van talent te onderzoeken. Veel bedrijven zeggen dat ze de vereiste om een bachelordiploma te hebben, hebben afgeschaft. Maar wanneer we cv's aanbieden aan onze werkgeverspartners en de naam van de school doorstrepen, probeert de werkgever deze informatie toch altijd te achterhalen. Ik wil dat werkgevers op zoek gaan naar iets anders. Bekijk hun portfolio. Kijk eens naar hun GitHub.

Daarom wil ik dat de IT-branche niet-traditionele onderzoekshulpmiddelen normaliseert. De soorten kwalificaties (badges, certificaten en meer) lijken vaak te veranderen. Meer coördinatie tussen bedrijven over wat werkgevers accepteren als de norm van de branche voor niet-traditionele werknemers zou zoveel meer deuren openen.