Nadia Zhuk - De kracht van voor jezelf opkomen en een kring van ondersteuning

Nadia Zhuk is een autodidactische full-stack software-engineer wier missie het is om mensen zonder technische achtergrond te helpen leren programmeren en een succesvolle carrière in tech op te bouwen. Als kind was ze al geïntimideerd voor technologie, maar toen ze halverwege de twintig was, veranderde ze van carrière en omarmde ze software-engineering. In de nieuwste #WomenWhoMaster-serie deelt Nadia hoe ze in zichzelf heeft leren geloven, hoe belangrijk het is om een kring van steun te hebben en wat ze hoopt voor de toekomst van de tech-branche.

V: Kun je ons iets vertellen over je baan en hoe een typische dag op je werk eruitziet?

Ik ben full-stack productengineer bij Intercom. Ik richt me vooral op het bouwen en verbeteren van chatbots en andere vormen van automatisering. Ik breng mijn dagen door met het bouwen van nieuwe functies, het herstructureren van bestaande code of het werken aan de gezondheid van producten.

V: Kun je ons vertellen over je jeugd en hoe je in de tech-branche terecht bent gekomen?

Mijn verhaal is heel anders dan dat van veel mensen die in de bètawetenschappen werken. Ik groeide op in de jaren negentig in post-Sovjet Wit-Rusland. Het was een moeilijke tijd, ook voor mijn land en mijn familie. We konden onze eerste computer pas betalen toen ik 15 was, dat was in 2006. Toen ik opgroeide, had ik geen enkele connectie met tech en was ik er niet echt in geïnteresseerd. Ik voelde me altijd meer aangetrokken tot de geesteswetenschappen: lezen, schrijven en vreemde talen. Door die interesses werd ik redacteur en journalist bij een onafhankelijk nieuwsblad. 

Toen ik 25 was, hield het tijdschrift op met bestaan en moest ik bedenken wat ik nu wilde doen. Ik wist dat ik van Wit-Rusland naar Polen wilde verhuizen en ik wist ook dat ik niet over de vaardigheden beschikte die ik nodig had om deze verhuizing tot een succes te maken. Na wat onderzoek werd het me duidelijk dat ik technische vaardigheden nodig had om in een nieuw land inzetbaar te zijn. Ik was echter nog steeds geïntimideerd door technologie. Ik had het gevoel dat er mensen waren die konden programmeren en dat er mensen in het andere kamp waren die beter waren in de geesteswetenschappen. Ik had het gevoel dat ik in het tweede kamp zat.

V: Is dat het moment waarop je jezelf technische vaardigheden aanleerde?

Ja. Ik begon stukje bij beetje te leren. Eerst leerde ik Excel, daarna Photoshop en daarna andere technische programma's. Toen maakte ik de sprong naar programmeren. Ik ben niet naar de universiteit of een bootcamp geweest om dit te leren. Ik deed het zelf; alleen ik en mijn computer.

Het was een hele uitdaging. Ik moest online boeken en hulpbronnen zoeken en dan kijken wat wel en niet werkte.

V: Wat voor advies zou je aan andere vrouwen in technische banen willen geven?

Enkele van mijn favoriete carrière-adviezen komen uit het boek 'Nice Girls Don't Get The Corner Office'. Het is een boek over de onbewuste fouten die vrouwen maken die hun carrière saboteren. Een van deze fouten is dat je niet voor jezelf opkomt tijdens salarisonderhandelingen of promoties. Dit kan een uitdaging zijn voor vrouwen die maatschappelijk geprogrammeerd zijn om iedereen om hen heen te plezieren en die bang zijn om als 'moeilijk' te worden beschouwd. Maar het is zo belangrijk om te leren voor jezelf op te komen en te vechten voor waar je recht op hebt!

V: Had je een mentor, een specifieke persoon, die je tijdens dit proces van carrièreswitch ontmoette en die je echt heeft geholpen en begeleidde?

Toen ik voor het eerst in de techwereld begon, had ik geen mentor in de branche en daar heb ik spijt van. Gelukkig maakte ik halverwege mijn carrière kennis met een zeer ervaren mentor. Hoewel ik maar één mentorsessie met haar heb gehad, heeft ze me zoveel begeleiding gegeven en me geholpen mijn weg te vinden in de techwereld. Mentorschap kan ongelooflijk krachtig zijn en soms is één sessie zelfs voldoende om antwoord op al je vragen te krijgen.

Tegenwoordig begeleid ik andere mensen die leren programmeren en ik kan het belang van mentorschap en externe ondersteuning niet genoeg aanprijzen. Het eerste wat ik newbies bij het programmeren aanbeveel, is om een kring van ondersteuning op te bouwen. Dat kan in het echt zijn, zoals in een studiegroep of online, zoals #100DaysofCode. Met een kring van ondersteuning blijf je gemotiveerd wanneer leren moeilijk wordt en later helpt het je om door complexe carrièresituaties te navigeren, zoals het verlaten van een toxische werkplek of het vragen om een promotie.

V: Een van de manieren waarop je mensen die leren programmeren helpt, is door je ervaringen te delen, zoals in je boek Crossing the Rubycon. Wat kunnen vrouwen van het boek leren?

Het boek is zowel mijn persoonlijke verhaal als een stapsgewijze gids over hoe je kunt leren programmeren als je geen technische vaardigheden hebt. Ik dacht er voor het eerst aan om het te schrijven toen ik keek naar de hulpbronnen die al beschikbaar waren voor mensen die leren programmeren. Ik realiseerde me dat er niet veel inhoud werd gemaakt door echt niet-technische mensen. Het leek erop dat de meeste contentcreators een technische achtergrond hadden voordat ze programmeur werden en ik zag mezelf nooit terug in die verhalen. 

Het boek is bedoeld voor mensen zoals ik; mensen zonder technische achtergrond die willen leren programmeren en een carrière in de techwereld willen opbouwen. Het is bedoeld als hun persoonlijke loopbaancoach. Een hulpbron om naar terug te kijken wanneer ze het vertrouwen in zichzelf verliezen of het gevoel hebben dat ze niet verder kunnen. Het boek bevat een stapsgewijze handleiding over hoe je technische vaardigheden kunt opdoen, hoe je je eerste programmeerbaan kunt bemachtigen en hoe je vervolgens een succesvolle carrière als programmeur kunt opbouwen.

V: Stel je je eens voor dat je achterkleindochter voor dezelfde carrière kiest als jij. Ze studeert af in het jaar 2100. Hoe wil je dat haar toekomst eruitziet?

Ik zou graag willen dat ze zich, net als iedereen, sterk voelt en onthoudt dat ze alles kan doen wat ze wil. Ik hoop dat er tegen die tijd minder beperkingen zijn en minder poortwachters, zowel intern als extern. Maar het belangrijkste is dat ik hoop dat we dan niet meer over vrouwen in de tech-branche of mannen in de tech-branche hoeven te praten, omdat de problemen die we nu bespreken dan niet meer bestaan.