Sara Inés Calderón - Inzichten uit haar carrière in de bètawetenschappen

Voor Sara Inés Calderón zat de weg naar de informatica vol met wendingen. Maar toen ze er eenmaal was, was ze er ook echt. Na jaren gewerkt te hebben als consultant, software-engineer, schrijver, spreker en mededirecteur van Women Who Code Austin, heeft Sara de zwaarbevochten ervaring opgebouwd om een geïnformeerde mening over haar vakgebied te vormen. Onlangs nam Sara de tijd om haar gedachten te delen met het Logitech MX-team voor de #WomenWhoMaster-serie. Ze vertelde over leerstijlen, het belang van emotionele intelligentie bij logisch werk en hoe je een plek voor jezelf in de bètawetenschappen kunt vrijmaken.

V: Voor veel mensen begint hun interesse in de bètawetenschappen al vroeg. Dus vertel eens: was je een traditionele computernerd?

Nee, dat was ik niet. Ik kwam pas in aanraking met de tech-industrie als volwassene. Maar mijn vader is een academicus, dus ik had wel al toegang tot vroege e-mailplatforms en de opdrachtregel, nog voordat America Online software-cd's begon te verzenden. Toen ik op de basisschool zat, speelde ik daarmee. En ik was helemaal gek op Nintendo en de gameconsoles uit de jaren 90, waar ik met mijn broer op speelde. Maar ik was eigenlijk meer een boekennerd. Ik heb in mijn jeugd veel gelezen en geschreven, wat volgens mij relevanter is voor een baan in de techniek en technologie dan mensen zich realiseren. Mensen denken vaak dat wiskunde en wetenschap de enige manieren zijn om je logica- en probleemoplossende vaardigheden aan te scherpen, maar er zit ook veel logica en probleemoplossing bij het lezen en schrijven.

Toen ik op de middelbare school zat, wist ik niet wat informatica was. Begin jaren 2000 ging ik naar Stanford en daar zag ik een cultuur en economie ontstaan waarin technologie centraal stond. Hoewel ik dit wel interessant vond, deed ik een mediastudie op de universiteit en werkte ik als journalist, en dat veranderde later in het creëren van technologie. In de loop van mijn carrière in de journalistiek werd de relatie tussen technologie en media steeds hechter, totdat ze nauw met elkaar verweven raakten. Mijn overstap naar een baan in de bètawetenschappen was dus niet zozeer een bewuste keuze als wel een natuurlijke evolutie om met de tijd mee te gaan.

V: Was het moeilijk om die nieuwe vaardigheden op een later stadium te leren dan de meeste andere mensen in de sector?

Er zijn ook moeilijke tijden geweest, dat wel. Uiteindelijk ben ik naar de programmeerschool Sabio in Los Angeles gegaan. Er zaten maar acht mensen in mijn klas, maar iedereen kon al veel beter programmeren dan ik. Ik voelde me daar soms een beetje ontmoedigd over mijn kunnen, maar eigenlijk heeft die periode me een belangrijke les geleerd: slim zijn kan gelijkgesteld worden aan een snel, intuïtief begrip van een onderwerp, maar sommige mensen hebben gewoon wat meer tijd nodig om dingen te leren of hebben wat meer uitleg nodig om bepaalde concepten te begrijpen.

V: Als iemand niet de snelste programmeur ter wereld is, wat zijn dan andere eigenschappen die je verder kunnen helpen in je carrière in de bètawetenschappen, vooral voor vrouwen?

In mijn ervaring zijn vrouwen erg goed in communiceren en dat is een ondergewaardeerde kwaliteit. Communicatie is de kunst om andere mensen te helpen begrijpen wat je bedoelt, nietwaar? Zonder de emotionele intelligentie om ervoor te zorgen dat je concepten logisch zijn voor de ander, wordt de communicatie verbroken en wordt het werk niet gedaan. Dus die zogenaamde zachte vaardigheden (of 'soft skills') lossen inefficiënties op. En ik denk dat dat vaak verloren gaat in technische organisaties, omdat ze meestal door mannen worden gerund en er niemand is die zegt: 'Ik vind de manier waarop Sara over de problemen communiceert erg fijn, want dat maakt een zeer snelle oplossing mogelijk.' Ze zeggen: 'Jemig, Dave is de hele nacht opgebleven en heeft het hele weekend doorgewerkt om dit project af te ronden.' Maar ik zou zeker zeggen

Het tweede punt dat ik wil maken, dat aansluit op het eerste, is documentatie. Ik maak overal documentatie aan. En nogmaals, wat levert documentatie een organisatie op? Efficiëntie. Met documentatie kun je mensen op één lijn krijgen en handleidingen opstellen over hoe je het beste kunt werken met welke technologie dan ook. En ik denk dat de gewoonte om documentatie goed bij te houden heel nuttig kan zijn voor mensen die net beginnen binnen de bètawetenschappen.

Als laatste zou ik ook nog zeggen dat er vooroordelen zijn waar vrouwen omheen moeten groeien terwijl ze zich een weg banen door het doolhof van leren werken in de technologiesector. Vrouwen die lang in deze branche werkzaam willen zijn, zullen waarschijnlijk harder moeten werken of volhardender moeten zijn dan de gemiddelde man, en dat zal hen later dan ook goed van pas komen, of dat nu eerlijk is of niet.

V: Tegenwoordig willen zoveel jonge mensen, waaronder veel jonge vrouwen, creator worden of volgens hun eigen schema werken. Je hebt op contractbasis en als freelancer gewerkt. Heb je nog advies voor mensen die denken dat ze die kant op willen? Moeten ze een specialisme kiezen? Moeten ze meer netwerken?

Ik zou zeggen dat er meer dan één manier is om dat te doen. Voor mij was het makkelijk om een specialisme te kiezen. Ik werk aan nichetechnologie. Het heet React Native en houdt in dat we JavaScript gebruiken om telefoonapps te bouwen. Ik doe dat al vijf jaar, wat veel tijd is voor die specifieke technologie, en dat maakt mij een senior binnen deze technologie. Voor mij viel alles dus op zijn plek. Maar met alle technologie moet je wel goed kunnen omgaan met verandering, want alles verandert constant. Voorheen was er een ander erg populair JavaScript-framework, Angular genaamd. Vóór Angular was er jQuery. Je moet dus echt op de hoogte blijven.

Maar je hoeft je niet per se te specialiseren. Als je als freelancer wilt werken, kun je het breed aanpakken en zeggen: 'Ik neem alles aan wat ik kan binnen deze drie of vier technologieën.' Dat kan je heel goed afgaan. Maar je krijgt waarschijnlijk niet zo'n hoog tarief als met een specialisme. Er zijn dus voor- en nadelen voor elke optie. En als je denkt: 'Maar waar moet ik me dan in specialiseren?', ga dan naar een aantal vacaturesites en kijk hoeveel vacatures er zijn voor de verschillende technologieën.

Ik zou ook zeggen dat netwerken erg handig is. Organisaties zoals Girls Who Code en Women Who Code kunnen uitstekende partners of drijfveren voor het opbouwen van je netwerk zijn. Women Who Code Austin heeft bijvoorbeeld een Slack-kanaal met duizenden mensen. Dus bijna elke week zegt er wel iemand: 'Hoi allemaal, we hebben een open vacature. Solliciteer en ik zorg dat je een interne verwijzing krijgt.' Als je op zoek bent naar een baan of naar bepaalde kansen kan elke gespecialiseerde organisatie daar geweldig voor zijn.

V: Er is de afgelopen 100 jaar ongelooflijke vooruitgang geboekt voor vrouwen, maar waar denk je dat de branche als geheel heengaat in de komende 10 jaar?

Dat is een interessante vraag. Ik denk dat vooral werken op afstand de branche echt gaat veranderen en dat dat een inclusievere omgeving voor vrouwen kan bieden. Als je bijvoorbeeld een vrouw bent die van en naar de school van je kind moet reizen, kan dat ervoor zorgen dat je bepaalde banen niet krijgt of kan aannemen, maar met werken op afstand worden een aantal van die grenzen versoepeld.

Er worden nu ook verschillende financieringsstructuren ontwikkeld, zoals crowdsourcing en nieuwe vormen van investeringen. Dit kan uiteindelijk leiden tot meer mogelijkheden voor vrouwen en mensen van kleur, zowel om hun eigen bedrijf te starten als om boeiende projecten aan te bieden aan diverse technische teams. Hoe dan ook, ik denk dat de toekomst er heel anders uit zal zien dan wat we gewend zijn!