Danielle Boyer - Rzeczniczka młodzieży i założycielka STEAM Connection

Danielle Boyer pragnie, by każde dziecko znalazło bezpieczne miejsce do rozwijania umiejętności z zakresu przedmiotów ścisłych, technologii, inżynierii, sztuki i matematyki (STEAM). Inkluzywną, przyjazną i fajną przestrzeń, której sama nigdy nie doświadczyła. Właśnie dlatego ta wynalazczyni z dziedziny robotyki oraz rzeczniczka młodzieży założyła The STEAM Connection. Danielle pochodzi z plemienia Ojibwe i jest kobietą Queer, a także główną bohaterką Logitech MX #WomenWhoMaster w tym miesiącu. Podzieliła się z nami tym, co skłoniło ją do powołania swojej organizacji non-profit, kto jest jej inspiracją i dlaczego wspieranie społeczności rdzennych jest dla niej ważne.

P: Jakie reakcje na Twoje roboty lub The STEAM Connection ze strony uczniów znaczą dla Ciebie najwięcej?

Jedna uczennica powiedziała mi, że jestem pierwszą rdzenną kobietą budującą roboty, jaką poznała w życiu, i że zachęciło ją to do robienia tego samego. Była to dla mnie ogromna zachęta, żeby dalej robić to, co robię.

W przestrzeniach STEM doświadczyłam wiele rasizmu i krzywdy, a to może bardzo zrazić. Słuchanie takich rzeczy od moich uczniów napędza mnie do działania. Cenię sobie porównywanie położenia uczniów obecnie z moim własnym położeniem w ich wieku. To ekscytujące, widzieć dzisiejsze dzieci w roli liderów i tworzące naprawdę fajne rzeczy.

Dlatego naprawdę ważne jest, że w dzisiejszych czasach mamy możliwość dekolonizacji współczesnych przestrzeni STEM i stworzenia bezpiecznych środowisk do nauki, by ponownie zainwestować w umiejętności, które od zawsze mieliśmy. Obserwowanie rozwoju dzieci w tej dziedzinie sprawia, że cieszę się na myśl o przyszłości.

P: Jakich miałaś mentorów, którzy ci pomagali i dzielili się radami, gdy otwierałaś The STEAM Connection?

Chociaż moja matka i babka nie należą raczej do osób technicznych, to one pomogły mi najbardziej. Moja babcia zainspirowała mnie do stworzenia czegoś od siebie. Zawsze do mnie dzwoni i wysyła mi motywujące wiadomości. Przypomina mi też, żebym była sobą, dobrym wzorem dla innych i dobrą krewną. 

Moja mama mówi: aby zadbać o innych, najpierw musisz zadbać o siebie. Inwestowanie w samą siebie, we własne zdrowie – także psychiczne – to fundament, na którym można pomagać innym.

P: W jaki sposób angażujesz całą siebie w pracę?

Pracując z uczniami i ludźmi, którzy mają takie samo pochodzenie i podobne doświadczenia, co ja. Bardzo ważne jest to, że nie muszę się tłumaczyć ani rozmawiać na trudne tematy, które przeżyłam. W wielu miejscach muszę uczyć innych lub być rzeczniczką mojej społeczności i samej siebie. Gdy pracuję z innymi przedstawicielami rdzennych ludów, nie muszę tego robić. Mogę po prostu być sobą i strasznie to kocham.

P: Jakie masz nadzieje w związku z kierunkiem, w jakim może pójść ta branża w nadchodzącej dekadzie?

Chciałabym zobaczyć więcej łatwo dostępnych ścieżek kariery na uczelniach i w dziedzinach STEM dla wszystkich osób, więcej bezpiecznych miejsc do pracy oraz więcej liderów i liderek z różnych mniejszości w dużych firmach technologicznych. Mamy tak wiele wczesnych barier wejścia do dziedzin STEM, że trudno jest nawet znaleźć się w takim miejscu, gdzie mamy wybór dobrego uniwersytetu. A gdy już uczniowie rozpoczną kariery w STEM, nie jest to bezpieczna przestrzeń.

Nie postrzegają tego jako weryfikowalnego źródła dla artykułów naukowych i badań. Istnieje wielki rozdźwięk między wiedzą ludności rdzennej a sposobami, w jakie ludzie odnoszą się do świata i przestrzeni w środowisku akademickim czy technicznym.