Nelly Cheboi สอนทักษะด้านเทคโนโลยีเพื่อแก้ปัญหาความยากจนอย่างยั่งยืน

Nelly Cheboi เป็นผู้นำทางเทคโนโลยีผู้มุ่งมั่นที่จะแนะนำให้ชาวเคนยาเข้าสู่เศรษฐกิจดิจิทัลมากขึ้น และพัฒนาทางแก้ไขปัญหาความยากจนที่มีประสิทธิภาพและขยายขนาดได้ ในช่วงที่เธอเป็นน้องใหม่ในวิทยาลัย เธอก่อตั้งโรงเรียนขึ้นเพื่อเป้าหมายนั้น และปัจจุบัน องค์กรไม่แสวงหากำไรของเธอ TechLit Africa ได้สอนทักษะคอมพิวเตอร์พื้นฐานให้แก่นักเรียนอายุ 5 ถึง 14 ปีไปแล้ว 4,000 คน Nelly มาอยู่กับ Logitech MX เพื่อให้สัมภาษณ์สำหรับซีรีส์ #WomenWhoMaster และพูดคุยถึงวิธีที่เธอคืนกำไรสู่ชุมชนของเธอในชนบทของเคนยา โดยการมอบการเข้าถึงคอมพิวเตอร์และสอนทักษะดิจิทัลให้แก่ผู้คน

คำถาม: คุณเติบโตมาแบบไหนและการเติบโตนั้นทำให้คุณเป็นคุณอย่างทุกวันนี้ได้อย่างไร?

ฉันเติบโตในโมโกติโอ หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ห่างจากกรุงไนโรบีของเคนยา 4 ชั่วโมง ฉันเติบโตมายากจน เดินไปโรงเรียนเท้าเปล่าและเข้านอนทั้งๆ ที่ท้องหิว 

โรงเรียนในเคนยาราคาแพงมาก โดยเฉพาะโรงเรียนมัธยมปลาย ฉันเห็นแม่ที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวทำงานหนักเพื่อหาเงินจ่ายค่าเล่าเรียนให้พี่สาวของฉัน ชาวบ้านมักพูดว่า “ทำไมต้องทำงานหนักหาค่าเรียนให้ลูกสาวขนาดนี้? เดี๋ยวเด็กผู้หญิงก็แต่งงานออกไป ไม่ต้องกังวลเรื่องไม่มีการศึกษาหรอก” แต่แม่ไม่ยอมทำแบบนั้น ฉันเห็นแม่พยายามทำธุรกิจพวกนี้ทั้งหมดแต่ล้มเหลว แต่ยังมีแรงลุกขึ้นในวันถัดไปแล้วลองอีกครั้ง ฉันมีแต่ความรู้สึกชื่นชมผู้หญิงที่น่าเหลือเชื่อคนนี้อย่างถ่วมท้นค่ะ 

และนั่นกลายเป็นแรงจูงใจในชีวิตของฉัน ฉันอยากให้แม่ได้หยุดพัก และฉันต้องการสร้างทางออกที่ยั่งยืนที่กำจัดปัญหาที่มากับความยากจน

คำถาม: คุณเข้าเรียนระดับวิทยาลัยในสหรัฐอเมริกา และตัดสินใจเรียนสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ คุณสนใจในวิทยาศาสตร์มาตลอดหรือไม่?

ไม่ค่ะ ฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเทคโนโลยี ฉันไม่รู้จักศัพท์คำนี้ด้วยซ้ำไป ฉันอยากเป็นนักบิน ความคิดก็คือจะได้บินหนีจากความจน แต่การบินครั้งแรกของฉันคือการไปอเมริกา และฉันตระหนักว่า ฉันไม่ได้อยากเป็นนักบิน ดังนั้น ฉันเลยพยายามอย่างหนักเพื่อหาสิ่งอื่นที่ฉันทำได้ ฉันชอบเคมีมาตลอด ฉันเลยเริ่มจับตรงนั้น ฉันตั้งเป้าเข้าสาขาเอกเคมี จนกระทั่งฉันเลือกสาขารองเป็นคณิตศาสตร์ประยุกต์ 

ในช่วงวิทยาลัยปีแรก ฉันต้องเรียนวิชาจาวาพื้นฐาน ซึ่งเป็นข้อกำหนดของสาขาคณิตศาสตร์ และฉันก็หลงรักวิชานั้นทันที ฉันดรอปสาขาเคมีและเปลี่ยนไปเป็นสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ แล้วปรากฏว่า ฉันก็จบปริญญาวิทยาการคอมพิวเตอร์ในหนึ่งปีค่ะ!

คำถาม: ขณะที่คุณเรียนในวิทยาลัย คุณมีแรงบันดาลใจที่จะก่อตั้งโรงเรียนและคืนกำไรสู่ชุมชนของคุณ สิ่งที่ทำให้คุณต้องการทำสิ่งที่ทะเยอทะยานขนาดนี้ตั้งแต่อายุน้อยคืออะไร?

ในช่วงเรียนวิทยาลัย ฉันได้งานเป็นภารโรง ในฐานะนักเรียนต่างชาติ ฉันทำงานได้ 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์เพื่อรับรายได้ขั้นต่ำ ฉันเก็บเงินทั้งหมดให้กับครอบครัว สุดท้ายฉันเก็บเงินได้มากพอที่จะย้ายครอบครัวออกจากบ้านที่ทรุดโทรมที่เราอยู่มาตั้งแต่เด็ก และเป็นเรี่ยวแรงหลักให้ครอบครัว เพื่อให้แม่ได้พักเสียที ฉันอยากจะสนับสนุนครอบครัวไปเรื่อยๆ แต่ฉันตระหนักได้ว่า ถ้าฉันแค่ส่งเงินกลับบ้านทุกเดือน ฉันจะคืนอะไรให้ชุมชนไม่ได้เลย ดังนั้น ฉันตัดสินใจสร้างโรงเรียน และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ Zawadi

โรงเรียนนี้บริหารอย่างยั่งยืน พ่อแม่จ่ายเงินประมาณ $10 ต่อเดือนให้กับเด็กๆ เพื่อเรียนโรงเรียนนี้ และเงินนั้นมากพอที่จะจ่ายค่าแรงครูและของจำเป็นอื่นๆ ทีแรก คอมพิวเตอร์ทั้งหมดนั้นมาจากคอมพิวเตอร์ที่ฉันรวบรวมได้ขณะทำงานในอเมริกา หลังจากฉันเรียนจบวิทยาลัย ฉันทำงานที่บริษัทเทคโนโลยี ฉันสังเกตเห็นคอมพิวเตอร์มากมายที่ถูกทิ้งไว้เสียเปล่าในบริษัทเหล่านั้น ทุกปี คอมพิวเตอร์เหล่านี้ถูกทิ้ง เพราะมันช้าเกินไปสำหรับการทำงานเทคโนโลยี บางส่วนถูกนำไปรีไซเคิล แต่ไม่มาก ดังนั้น ฉันจึงเริ่มรวบรวมคอมพิวเตอร์เหล่านั้นและนำไปที่โรงเรียน

คอมพิวเตอร์พวกนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการแนะนำแนวคิดใหม่ให้กับชุมชน โรงเรียนสร้างโอกาสการทดลองและช่วยเหลือให้ผู้อื่นเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ

คำถาม: คุณสร้างการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้โรงเรียนดูแลนักเรียนผู้หญิงให้เท่าเทียมมากขึ้นได้อย่างไร?

เด็กๆ มาที่โรงเรียนตอนว่างเพื่อเรียนรู้ทักษะพื้นฐาน เช่น วิธีการใช้คอมพิวเตอร์และเมาส์ แต่ผ่านไปสักพัก เราสังเกตว่านักเรียนส่วนใหญ่ที่กลับมาคือเด็กผู้ชาย เด็กผู้หญิงอยู่บ้านช่วยทำงานบ้าน ดังนั้นเราตระหนักว่า เพื่อรับรองการเข้าถึงที่เท่าเทียม เราต้องเข้าหาโรงเรียนต่าง ๆ ที่มีอยู่ ความพยายามกลายเป็นองค์กรไม่แสวงหากำไร TechLit Africa ซึ่งเป็นพันธมิตรกับโรงเรียนในการจัดทำหลักสูตรที่มุ่งเน้นทักษะการรับรู้ความสามารถของตนเอง การแก้ไขปัญหา และการใช้อินเทอร์เน็ต เราสอนทักษะต่าง ๆ เช่น การเขียนโค้ด การออกแบบกราฟิก งานโปรดักชันเสียงและวิดีโอ และทั้งหมดนี้เป็นแบบโครงการ คุณครูและผู้เชี่ยวชาญจัดทำหลักสูตรขึ้นจากมุมมองทางวิชาชีพ เพื่อให้นักเรียนเรียนรู้วิธีใช้คอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีอื่น ๆ เหมือนกับผู้เชี่ยวชาญ ทุกวันนี้เราเข้าถึงนักเรียน 4,000 คนใน 10 โรงเรียน เป้าหมายถัดไปของเราถึงการทำงานกับ 100 โรงเรียนทั่วประเทศค่ะ

คำถาม: ทำไมการสร้างทักษะดิจิทัลให้กับเด็กผู้หญิงและนักเรียนทุกคนที่คุณทำงานด้วยถึงเป็นเรื่องสำคัญมาก?

ในเคนยา ทุกคนเป็นผู้ประกอบการแต่เป็นธุรกิจที่มีขนาดเล็กมาก มีไม่กี่คนที่ขยายธุรกิจขนาดเล็กเป็นธุรกิจขนาดกลางพอที่จะจ้างคนได้

คำถาม: คุณช่วยผู้หญิงให้ก้าวหน้าใน STEM และกำหนดอนาคตได้อย่างไร?

สิ่งหนึ่งที่ตรึงตาตรึงใจมากที่เราเห็นในเคนยานั่นก็คือ ผู้คนไม่มีประวัติอะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เลย พวกเขาเลยไม่มีอคติ ใน TechLit Africa มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุ 10 ปีและเธอชอบการเขียนโค้ด เธอทำแบบนั้นอย่างเดียว และยังมีเด็กผู้ชายอีกคนชอบใช้โปรแกรม Word เพื่อจัดหน้าจดหมาย ซึ่งเรามักคิดว่าเป็นงานเลขานุการ แต่เขาชอบมากค่ะ ไม่มีอคติเลย เด็ก ๆ เหล่านี้เข้ามาเป็นผ้าขาว ค้นหาการใช้งานที่ตัวเองชอบ และแสดงออกตัวเองจากตรงนั้น นั่นคือหนึ่งในสิ่งที่ทรงพลังมากที่ฉันเห็นในการทำงานของฉัน เรากำจัดอคติไปทั้งหมดเลย