Η Nelly Cheboi διδάσκει τεχνολογικές δεξιότητες για τη βιώσιμη καταπολέμηση της φτώχειας

Η Nelly Cheboi είναι μια φιλόδοξη τεχνολογική πρωτοπόρος που θέλει να εντάξει περισσότερους Κενυάτες στην ψηφιακή οικονομία και να αναπτύξει αποτελεσματικές, αξιοποιήσιμες λύσεις για την αντιμετώπιση της φτώχειας. Κατά το τρίτο έτος στο πανεπιστήμιο, ίδρυσε ένα σχολείο για να το επιτύχει και πλέον η μη κερδοσκοπική οργάνωσή της, TechLit Africa, διδάσκει βασικές δεξιότητες πληροφορικής σε 4.000 μαθητές ηλικίας 5-14 ετών. Η Nelly συνεργάστηκε με τη Logitech MX για τη σειρά #WomenWhoMaster, για να μιλήσει για το πώς προσφέρει στην κοινότητά της στην αγροτική Κένυα, παρέχοντας πρόσβαση σε υπολογιστές και διδάσκοντας στους ανθρώπους ψηφιακές δεξιότητες.

Ε: Πώς ήταν η παιδική σου ηλικία και πώς σε διαμόρφωσε σε αυτό που είσαι σήμερα;

Μεγάλωσα στο Mogotio, ένα μικρό χωριό τέσσερις ώρες μακριά από το Ναϊρόμπι, στην Κένυα. Μεγάλωσα μέσα στη φτώχεια, το πρωί πήγαινα σχολείο ξυπόλυτη και το βράδυ κοιμόμουν νηστική. 

Η εκπαίδευση στην Κένυα είναι πολύ ακριβή, ειδικά η δευτεροβάθμια. Η μαμά μου μας μεγάλωσε μόνη της και την έβλεπα να εργάζεται σκληρά, για να πληρώσει την εκπαίδευση των μεγαλύτερων αδελφών μου. Οι γείτονές μας τη ρωτούσαν: «Γιατί δουλεύεις τόσο σκληρά για να μορφωθούν οι κόρες σου; Αυτά τα κορίτσια θα παντρευτούν και θα φύγουν, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τη μόρφωσή τους». Αλλά εκείνη ήθελε να το κάνει. Την έβλεπα να δοκιμάζει να ανοίξει τη δική της επιχείρηση και να αποτυγχάνει, αλλά να διατηρεί τη δύναμη να σηκώνεται την επόμενη μέρα και να προσπαθεί ξανά. Θαύμαζα απεριόριστα αυτήν την εκπληκτική γυναίκα. 

Έτσι απέκτησα ένα πραγματικό κίνητρο στη ζωή μου. Ήθελα η μαμά μου να πάρει σύνταξη και να δημιουργήσω βιώσιμες λύσεις για την εξάλειψη του πόνου που προκαλεί η φτώχεια.

Ε: Πήγες στο πανεπιστήμιο στις Η.Π.Α. και αποφάσισες να σπουδάσεις πληροφορική. Σε ενδιέφεραν πάντα οι επιστήμες;

Όχι, δεν ήξερα τίποτα για την τεχνολογία. Δεν υπήρχε καν στο λεξιλόγιό μου. Ήθελα να γίνω πιλότος. Με τη λογική ότι θα πετάξω μακριά από τη φτώχεια. Αλλά η πρώτη πτήση μου ήταν προς την Αμερική και συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα πραγματικά να γίνω πιλότος. Έψαχνα, λοιπόν, να βρω κάτι άλλο να κάνω. Πάντα είχα αδυναμία στη χημεία, έτσι ξεκίνησα με αυτό. Ενώ σπούδαζα χημεία, ξεκίνησα δεύτερο πτυχίο στα εφαρμοσμένα μαθηματικά. 

Κατά τη διάρκεια του τρίτου έτους στο πανεπιστήμιο, χρειάστηκε να κάνω ένα εισαγωγικό μάθημα στη Java ως προαπαιτούμενο για το πτυχίο μαθηματικών και το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Παράτησα τις σπουδές χημείας και ξεκίνησα σπουδές πληροφορικής. Κατάφερα να πάρω το πτυχίο μου στην πληροφορική σε ένα χρόνο!

Ε: Όσο ήσουν στο πανεπιστήμιο, εμπνεύστηκες να ξεκινήσεις ένα σχολείο και να προσφέρεις στην κοινότητά σου. Τι σε οδήγησε στην επιθυμία να κάνεις κάτι τόσο φιλόδοξο σε τόσο νεαρή ηλικία;

Στο πανεπιστήμιο, εργαζόμουν ως επιστάτρια. Ως διεθνής φοιτήτρια, μπορούσα να δουλεύω 20 ώρες την εβδομάδα και να παίρνω το βασικό μισθό. Έβαζα όλα τα λεφτά μου στην άκρη για την οικογένειά μου. Κατάφερα να αποταμιεύσω αρκετά για να μετακομίσει η οικογένειά μου από το ερειπωμένο πατρικό σπίτι και ανέλαβα να συντηρώ την οικογένειά μου, ώστε η μαμά μου να μπορέσει να ξεκουραστεί. Ήθελα να συνεχίσω να στηρίζω την οικογένειά μου, αλλά συνειδητοποίησα ότι αν συνέχιζα να στέλνω χρήματα στο σπίτι κάθε μήνα, δεν θα κατάφερνα ποτέ να προσφέρω στην κοινότητά μου. Επομένως, αποφάσισα να χτίσω ένα σχολείο. Έτσι ξεκίνησε το Zawadi.

Ένα σχολείο είναι βιώσιμο. Οι γονείς πληρώνουν περίπου 10$ το μήνα, ώστε τα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο και αυτά τα χρήματα είναι αρκετά για τις πληρωμές των δασκάλων και άλλων αναγκαίων. Επιπλέον, αρχικά, όλους τους υπολογιστές του σχολείου τους είχα συγκεντρώσει ενώ δούλευα στην Αμερική. Αφού αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο, δούλεψα σε μια εταιρία τεχνολογίας. Παρατήρησα το πόσοι πολλοί υπολογιστές καταλήγουν στα σκουπίδια σε αυτές τις εταιρείες. Κάθε τρία χρόνια, οι υπολογιστές αποσύρονται γιατί θεωρούνται αργοί για τους υπαλλήλους της εταιρίας τεχνολογίας. Ορισμένοι ανακυκλώνονται, αλλά όχι πολλοί. Έτσι, ξεκίνησα να συγκεντρώνω αυτούς τους υπολογιστές και τους έφερα στο σχολείο.

Αυτοί οι υπολογιστές ήταν η αφετηρία, ώστε μέσω του σχολείου να εισάγω νέες ιδέες για την κοινότητα. Το σχολείο παρέχει αυτήν την ευκαιρία στους μαθητές για να πειραματιστούν και να αποκτήσουν νέες γνώσεις.

Ε: Τι αλλαγές κάνατε για να διευρύνετε το σχολείο, ώστε να εξυπηρετεί πιο ισότιμα τα κορίτσια;

Τα παιδιά έρχονταν στο σχολείο στον ελεύθερό τους χρόνο, για να μάθουν βασικές δεξιότητες, όπως το πώς να χρησιμοποιούν έναν υπολογιστή ή ένα ποντίκι. Αλλά μετά από λίγο, παρατηρήσαμε ότι οι περισσότεροι μαθητές που συνέχιζαν να έρχονται ήταν αγόρια. Τα κορίτσια έμεναν στο σπίτι, για να βοηθήσουν στις δουλειές του σπιτιού. Έτσι, συνειδητοποιήσαμε ότι για να διασφαλίσουμε ισότιμη πρόσβαση, έπρεπε να πάμε στα ήδη υπάρχοντα σχολεία. Από αυτήν την προσπάθεια, γεννήθηκε η μη κερδοσκοπική οργάνωση TechLit Africa, η οποία συνεργάζεται με σχολεία, για να παρέχει ένα πρόγραμμα σπουδών εστιασμένο στην αυτοαποτελεσματικότητα, την επίλυση προβλημάτων και τις διαδικτυακές δεξιότητες. Διδάσκουμε δεξιότητες όπως συγγραφή κώδικα, γραφιστική και παραγωγή βίντεο και ήχου, όλες με βάση συγκεκριμένα έργα. Δάσκαλοι και ειδικοί προσεγγίζουν το πρόγραμμα σπουδών μέσα από επαγγελματικό πρίσμα, ώστε οι μαθητές να μάθουν να χρησιμοποιούν έναν υπολογιστή και άλλες τεχνολογίες σαν επαγγελματίες. Πλέον, συναντάμε 4.000 μαθητές σε 10 σχολεία. Ο επόμενος στόχος μας είναι να συνεργαστούμε με 100 σχολεία σε όλη τη χώρα.

Ε: Γιατί είναι τόσο σημαντικό για τα κορίτσια, και για όλους τους μαθητές με τους οποίους συνεργάζεστε, να αναπτύξουν ψηφιακές δεξιότητες;

Στην Κένυα, όλοι είναι επιχειρηματίες, αλλά έχουν εξαιρετικά μικρές επιχειρήσεις. Ελάχιστοι καταφέρνουν να μετατρέψουν τη μικρή τους επιχείρηση σε μεσαία, ώστε να προσλάβουν εργαζομένους.

Ε: Με ποιους τρόπους βοηθάτε περισσότερες γυναίκες να προοδεύσουν στον χώρο των φυσικών επιστημών, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών, και να διαμορφώσουν μια αφήγηση για το μέλλον;

Ένα από τα συναρπαστικά πράγματα που βλέπουμε στην Κένυα είναι ότι, επειδή ο κόσμος δεν έχει εμπειρία με υπολογιστές, δεν υπάρχουν προκαταλήψεις. Στην TechLit Africa, υπάρχει ένα κορίτσι που είναι 10 ετών και λατρεύει να γράφει κώδικα. Μόνο αυτό της αρέσει. Υπάρχει, επίσης, ένα αγόρι που του αρέσει να χρησιμοποιεί έγγραφα Word για να σχεδιάζει επιστολές, κάτι που συνήθως θεωρείται γραμματειακή δουλειά. Αυτός το λατρεύει. Δεν υπάρχουν προκαταλήψεις. Αυτά τα παιδιά είναι ικανά να έρθουν με ανοιχτό μυαλό, να βρουν ποιες εφαρμογές τους αρέσουν και να εκφραστούν μέσω αυτών. Αυτό είναι ένα από τα συγκλονιστικά πράγματα που βλέπω να λειτουργούν στη δουλειά μου. Έχουμε εξαλείψει όλες τις προκαταλήψεις.